Vandaag staat ons manifest Slow sex. Een erotisch beschavingsoffensief in Trouw. Heerlijk om eindelijk een duidelijk stuk over ons pamflet gepubliceerd te hebben, dat ook nog eens een keer ondertekend is door politici als Femke Halsema en Jeroen Dijsselbloem. Daarnaast hebben we een week achter de rug met veel media. Zo zat ik samen met Brechtje onder meer bij Het Gesprek, in discussie met Arie Boomsma en gisteravond bij het radioprogramma Llinke Soep. Wat ik het moeilijkste vind is om een genuanceerde boodschap goed over te brengen. Dat we zowel de christelijke preutsheid aanvallen als de relativistische onverschilligheid ten opzichte van seksuele beeldvorming.
Dan hoop je dat je boodschap goed overkomt. Dat als wij het over slowsex hebben dit niet betekent dat we gaan voorschrijven hoe en in welk standje je seks moet hebben. Het plaatje dat Trouw bij ons artikel heeft gezet (zie hierboven) is dan ook zowel goed gekozen als dat het verwarring op levert. Lady Chatterley schijnt een film te zijn die seksualiteit vanuit een vrouwelijk perspectief weergeeft (ik heb hem overigens niet gezien). Dus dat komt de diversiteit zeker ten goede. Het nadeel is het opschrift onder de foto: ‘Slow sex in de film “Lady Chatterley”, die draait om tederheid’, het idee geeft dat slow sex hetzelfde is als tedere seksualiteit, ook wel ‘vanilleseks’ genoemd. Maar daar doen we nu juist geen uitspraken over!
Immers: mensen die van ruwere seks houden voorschrijven dat ze tederder moeten worden is net zo iets absurds als mensen die van tedere seks houden te gaan vertellen dat ze maar eens met bdsm moeten gaan experimenteren. Waar het om gaat is dat mensen bij zichzelf te rade gaan naar wat ze fijn, spannend, geil, prettig en leuk vinden en dat ze dat delen met hun partner. Dat je geen dingen doet die je niet wil, omdat je denkt dat het zo hoort. Slow sex is seks op basis van wederzijds respect, gelijkwaardigheid en aandacht. Voor de een is dat tederheid, voor de ander tantra, voor weer een ander ruw en heftig of een bdsm-achtig rollenspel. Alle variaties zijn goed, zolang ze maar niet voortkomen uit zelfobjectivering, gestimuleerd door media, mainstream porno of videoclips.
Nu maken wij ons op voor Pinched, maandagavond in Paradiso. Daar zullen we ons boek presenteren (en kan het ook met korting worden aangeschaft). het wordt een interessante manifestatie. Femke Halsema zal er zijn en Arie Boomsma, alsmede Maaike Meijer (hoogleraar aan de universiteit van Maastricht). Dichter Thomas Möhlmann zal de avond voorzien van de noodzakelijke poëzie. En het geheel wordt waarschijnlijk ook nog een gestreamed via Fabchannel om nog eens rustig na te kijken. Ik heb er zin in!
Dylan van Rijsbergen 