Kortgeleden werdik plotseling gebeld door een kamerlid van de PvdA. Waarom ik mijnlidmaatschap heb opgezegd. Ik was even verbouwereerd. Waar moest ikbeginnen? Vlak na de populistische uitbarsting rond Fortuyn was ik lidgeworden. Vond dat die partij, die toch uiteindelijk een sympathieke,vrijzinnige en linkse club heette te zijn, wel een steuntje in de rugverdiende. Bovendien leek de figuur van Wouter Bos me een verfrissendewind in het bestaande politieke bolwerk.
Vervolgens werd ik teleurgesteld. Ik heb niet alle oude koeien uitde sloot gehaald voor de dappere mevrouw die mij belde. Maar kan me noghelder een partijbijeenkomst van een paar jaar terug in De Rode Hoedvoor de geest halen. Bos legde daar vol vuur uit, dat de PvdA tegen deoorlog in Irak was, maar nu de oorlog was uitgebroken, de missie dantoch maar steunde (immers, ‘ze’ waren begonnen, niets meer aan tedoen). Bos mag dan gereformeerd zijn, dit was de redenering van eenJezuïet. Ik had eigenlijk meteen op moeten zeggen, maar gaf ze nog eenkans.
Naast dit soort openlijk gedraai bleek de partij ook van binnen eengedrocht te zijn. Toen recentelijk Pronk de verkiezingen voor hetpartijleiderschap verloor, terwijl hij toch de meeste stemmen hadgehad, had ik er echt genoeg van. De PvdA bleef een partij van demiddelmatigheid, van de slapheid en van het gebrek aan daadkracht. Enwaar ik me het meeste zorgen over maak, is hoe ze nu omgaan met de doorhet CDA gewilde versoepeling van het ontslagrecht. Hoewel de dame diemij belde mij verzekerde dat de PvdA op dit gebied zijn poot stijf zouhouden, vrees ik het ergste. Tot nu toe lijkt de partij dit wel te doen,maar houdt ze dat vol? Onder Pronk had ik dat vertrouwen zonder meergehad. Maar zal deze alleraardigste mevrouw Ploumen, die zo graag departij bij elkaar wil houden, dat ook blijven volhouden?
De versoepeling van het ontslagrecht is een fetisj van neoliberaleeconomen. Een flexibeler arbeidsmarkt zou volgens hen tot minderwerkloosheid leiden. Ook zijn er links-liberalen (bijvoorbeeld binnen Groen Links)die geloven dat door een gemakkelijker ontslag de zogenaamde‘outsiders’ (vrouwen, allochtonen) gemakkelijker aan een baan kunnenkomen. Beide uitgangspunten stroken niet met empirischeonderzoeksgegevens, zoals Alfred Kleinknecht gisteren in NRC Handelsbladnog maar eens aantoonde. Er is geen bewijs voor een correlatie tusseneen soepeler ontslagrecht en minder werkloosheid of het opnemen vanmeer ‘outsiders’. Versoepeling van het ontslagrecht werkt dus niet, het is pure ideologie. Een natte droom van economen in een ivoren toren.
En werkgevers natuurlijk. Wanneer je mensen gemakkelijker kanontslaan dan maakt dat de taak voor managers eenvoudiger. Je hoeftweinig mensenkennis te hebben en hebt geen uitgebreidesollicitatieprocedures meer nodig. Je neemt iemand aan en als die nietbevalt dan mieter je hem of haar er gewoon weer uit. Een buitenkansjevoor slechte, autoritaire en asociale managers. Ze hoeven nooit meernaar kritiek te luisteren en zijn nu in staat om een afdeling vol methielenlikkers om zich heen te verzamelen. Tsja, bepaalde groepen zullenzeker baat hebben bij ontslagrechtversoepeling.
Het is mij ook een raadsel hoe Groen Links ooit de wanstaltigeontslagrechtplannen in ‘vrijheid eerlijk delen’ naar voren heeft kunnenbrengen. Je moet toch wel een dromerig bloemenkind zijn om te gelovendat die autoritaire managers nu allemaal ‘outsiders’ gaan aannemen?Geloven dat deze versoepeling de emancipatie vooruit helpt is netzoiets als jarenlang blijven verkondigen, tegen alle feiten in, dat hetcommunisme, met al zijn goede bedoelingen, ook daadwerkelijk de besteuitkomsten blijft genereren. Het is lang geleden dat de CPN in GroenLinks opging, maar blijkbaar is de naïviteit gebleven.
En dan hebben we het nog niet gehad over de economie van het geluk,waar Femke Halsema recentelijk nog over sprak. Helpt een economie dieveranderd is in een grote flipperkast, waarbinnen je dan weer hier, danweer daar werkt, geheel en al overgeleverd aan de krachten van de markten de wispelturigheid van managers, in het bereiken van een groterAlgemeen Geluk? Nu ja, overwegingen voor mij om me toch maar niet bijGroen Links aan te melden.
Goed, terug naar de mevrouw van de PvdA. Ze kon me er niet van afpraten mijn lidmaatschap op te geven. Wel heeft ze me zover dat ikvoorlopig ‘belangstellende’ van de sociaaldemocraten blijf. Lijkt meeen prima positie om in de gaten te houden wat ze met het ontslagrechtgaan doen. Of ze in staat zijn nog wat vertrouwen bij me terug tewinnen. Ik wacht nog een halfjaartje en als ze dan hun leven nietgebeterd hebben, is het ook met mijn belangstelling gedaan. Tsjongejonge, geef ik ze wéér een kans!
Dylan van Rijsbergen 
Je bent ook weer veelste goed hè? 😉